COVID-19 in India, tekst door Herman Kuppers, #3
Bij problemen staat de poort naar armoede wijd open.
Een groot drama is hier aan het broeden. Niemand van de mensen die we in vorig artikel opsomden heeft een verzekering. Niet voor ziekte, voor zorg, voor bijstand in problemen, voor werkverlet. Niets. Hetzelfde geldt voor de mensen in de slums. Geen werk is geen loon. Geen loon is geen eten.
In de Badarpur-slum hebben we enkele jaren geleden samen met de slumgemeenschap een eigen mutualiteitsproject opgestart, een soort solidariteitsfonds, als onderdeel van onze werking tegen armoede. Maar de meeste mensen, zowel in de stad als in de slums, hebben geen enkele bescherming, geen opvangnet. Niets.
Met de naderende invasie van corona zal ook dit mutualiteitsproject zeker onder druk komen te staan...
Bij problemen staat de poort naar armoede echt wijd open.
In de slums waarin we werken, hebben we Health Workers opgeleid die nu proberen de kinderen met een handicap zo goed mogelijk te helpen. Deze kinderen zijn erg kwetsbaar en lopen een verschrikkelijk groot risico. De mensen van onze projecten proberen elke dag via gsm en skype contact te houden met de gezinnen, de kinderen en vooral de Health Workers in de slums.
Maar het wordt elke dag moeilijker, ook omdat niet elk gezin beschikt over een gsm.
Mensen in India leven sowieso dicht op elkaar. Op elke foto in kranten zoals ‘The Hindu’ of ‘Times of India’ kan je de mensen steeds in trosjes bij elkaar zien staan of aanschuivend in dichte rijen. En in de slums, in de smalle straatjes, is het echt drummen. De huizen en hutten staan schouder aan schouder tegen elkaar. Met een smalle trap kom je op het dak waarop weer een huisje is gebouwd met op dat dak opnieuw een huisje. En dat dan zo'n 4 tot 5 verdiepingen hoog. Social distancing is er onbekend en onmogelijk. Handen wassen is moeilijk als er weinig water en zeep is. Hygiëne is een probleem als je zo dicht op elkaar leeft.
Het risico dat de armoede het coronavirus voor zal zijn is erg groot.
Dr. Herman Kuppers
