De twee overgebleven Kuifjes in Chennai
Om 6 uur gaat de wekker: maandag wordt ook omgevormd tot uitstapdag en we vertrekken ook vandaag voor een vier uur durende roadtrip naar Chitturu, gelegen in de staat Andhra Pradesh, ten westen van Tamil Nadu (waar we in ons hotel in Chennai verblijven). Na ook dit keer heel wat onderweg knikkebollen, benen strekken en chai tea’s drinken, komen we aan bij een ex-collega (Karuna) van Flo. Hij verwelkomt ons in zijn huis met zelfgemaakte notencake en mango’s, opnieuw ander lekkers als lunch en achteraf nog een mangootje. Chitturu staat bekend als een van de plaatsen die de meeste mango’s voor het land voorzien, maar de mango’s in de Belgische winkels komen niet van hier aangezien India zelf een grote mangoconsumptie kent. Door het wisselend klimaat loopt het mangoseizoen hier van april tot begin augustus, dus eigenlijk zijn we net te laat voor de allerlekkerste mango’s zegt Karuna. Hij neemt ons mee naar de mango farms en we gaan op zoek naar achtergebleven ongeplukte mango’s, maar tevergeefs… alle mango’s zijn geoogst en er blijven er geen meer over voor onze verlekkerde mondjes. Hij neemt ons daarna ook nog mee naar een suikerrietboerderij. Hier persen ze het suikerriet met een grote machine tot sap om het vervolgens in reusachtige reservoirs te koken. Na het afkoelen, wordt het weer overgegoten in een ander reservoir en vormt een dikke pap. Het eindresultaat is een oranje-achtige suikerbal, waarvan men zegt dat enkel de hogere kasten deze suikervorm gebruiken ter vervanging van “gewone” witte suiker. Het proeft heel zoet, maar de omstandigheden waarin we zien dat het wordt gemaakt, zien er wat minder zoet uit… Om af te sluiten met Karuna, drinken we samen nog wat chai tea en Lassi en wachten we op een bekende zoete lekkernij waarvoor mensen soms tot wel vier uur in de rij staan om er één van te krijgen voor hun hele gezin. De fabriek houdt het recept geheim zodat niemand het kan namaken, tot grote spijt van Gladston en Flo die er verlekkerd op zijn. Na meer dan een half uur wachten (Karuna heeft connecties waardoor het ietsje sneller ging), hebben ze er eentje kunnen bemachtigen en kunnen we weer beginnen aan onze terugtocht. Vier uur later, moe van het niets doen, komen we weer aan op onze hotelkamer en kunnen we nog wat banaantjes, appels en mango’s verorberen. Morgen meer nieuws!
Evelyne & Elfi
De twee Veteranen en het Kuifje in België
Het Bodhi-Project in twee delen, Elfi & Evelyne op tocht in India, Marie, Valentin en ikzelf terug thuis. Terug thuis = wakker worden in eigen bed, rustig ontbijten, geen drukte. Geen getoeter en getetter, rust. Slecht één auto per rijvak, en iedereen erkent de echte betekenis van de witte middellijn en het rood licht. Rust. Maar wel minder glimlach op straat, iedereen in eigen cocon. Terug thuis, maar onze Indiareis is nog niet afgesloten. Elfi en Evelyne zijn nog in India, en in ons hoofd. Zij posten elke dag op facebook, en wij gaan nog wat “overgebleven foto’s” posten, met het verhaal erachter. Terug thuis, en verslagen moeten worden afgewerkt en adviezen opgesteld. Voor NDWM en OfERR is dit beperkt, maar de planning van zowel Ruchika als TARA vraagt nog wat nadenkwerk. Beide NGO’s bestaan uit verschillende deelprojecten waardoor het algemene overzicht en de coördinatie niet altijd gemakkelijk is. Ook de website van Bodhi-Project moet bijgewerkt worden. Morgen starten we met de voorbereiding van de IndiaDag: zondag 22 september organiseren we IndiaDag in Houthalen. We hebben twee mensen van TARA uitgenodigd, en zij komen getuigen over Fair Trade. Meer uitleg én de uitnodiging is voor volgende dagen.
Herman
