Vandaag bezoeken we Badarpur, de slum in de stad van Dehli. We ontmoeten er the community workers, health workers en de lokale dokter.
We komen eerst bij de dokter en krijgen van Vikas en Pankaj uitleg over het microkrediet. Vanuit het project lenen ze geld aan mensen, vooral vrouwen, om een eigen zaakje op te starten en zo een extra inkomen te verkrijgen. Ze betalen dit met een kleine intrest terug. Op dit moment zijn er al 1000 zelfstandige zaken via microkrediet opgestart en er zijn nog 5000 wachtenden. Ook is er een mutualiteitssysteem uitgedacht. Er zijn reeds 2000 leden die elk 200 roepie per maand inbrengen. Hierdoor zit er al 1 miljoen roepie in de pot. Het systeem werkt als volgt: als je ziek wordt moet je eerst naar de dokter van de slum gaan. Als er een medisch onderzoek nodig is van een lab regelen zij een lab waar je geen commissies moet betalen. Als je een opname in het ziekenhuis nodig hebt, wordt de juiste afdeling van een ziekenhuis aangeduid en wordt het medisch dossier meegegeven. De rekeningen van het ziekenhuis wordt door het mutualiteitssysteem betaald. Zes afgevaardigden van de gemeenschap kijken de facturen eerst na. Het is hier niet altijd gemakkelijk om het solidariteitsprincipe uit te leggen. Het kan zijn dat je jaarlijks bijdraagt zonder dat je ooit zelf medische hulp nodig hebt. Ze organiseren discussiegroepen om de gemeenschap mee te laten nadenken.
De meesten kunnen bijvoorbeeld 200 roepie betalen omdat ze gemiddeld 400 a 500 roepie/dag verdienen. Als ze het niet kunnen betalen, mag het in schijven betaald worden. Ook worden ze gestimuleerd om een job via microkrediet te beginnen of moedigen ze de familie aan om te zorgen voor de andere familieleden. Als er geen familie is en de persoon zelf niet kan werken, wordt bekeken of de gemeenschap kan steunen. De overheid voorziet een inkomen voor zij die met pensioen zijn, een handicap hebben of weduwe zijn. De uitdagingen liggen echter in het papierwerk om dit in orde te krijgen waardoor velen buiten de boot vallen. Ook hiervoor is er een sociaal werker met een infostand in de slum om mensen de weg te wijzen.
Op de eerste verdieping van het projectgebouw wordt er computerles en Engelse les aangeboden. Ook een kinderopvang is er voorzien, waar o.a. gesensibiliseerd wordt rond gezond eten en vuilnis. Boven aan de computer zit ook Ramez, een jongen met C.P. Hij is onmiddellijk enthousiast als hij Herman ziet, want dat betekent dat het tijd is voor een "damspel".
Nadien mogen we op bezoek bij Soennita, een ondertussen zeer sterke vrouw die een juwelenatelier heeft geopend met microkrediet. Ze heeft samen met haar man heel wat moeilijke tijden gekend, maar ze zijn nu een voorbeeld voor de slum in de manier dat ze samen werken en leven. Haar man maakte dat duidelijk met een mooie beeldspraak dat een fiets 2 wielen nodig heeft om te kunnen rijden. Hij ziet hun beiden ondertussen als evenwaardig in de relatie. In tegenstelling tot Bawana, de andere slum die we bezochten, zijn er hier ook gespreksgroepen met mannen. Er wordt gepraat over de status van de vrouw en dat ook zij mag aanvaard worden als kostwinner in het gezin. Het is toch geen gemakkelijke mentaliteitswijziging hier.
Tot slot bezoeken we nog enkele gezinnen. Het valt op dat deze huizen al een stukje groter zijn dan in Bawana. Ook zijn ze best proper en opgeruimd, in groot contrast met de straten waar toch nog veel afval te bespeuren is. In deze slums is het grootste deel van de gemeenschap Hindoeïstisch. Ze zijn momenteel ook niet officieel erkend en dus illegaal, al is er wel een waterleiding voorzien door de overheid. Ze staan op een wachtlijst om legaal te worden en de overheid beseft dus ook wel dat ze zo'n groot aantal mensen niet zomaar kunnen verplaatsen of negeren. Je merkt dat ze hier in hun mentaliteit al iets verder staan, vrouwen komen nog meer op voor elkaar, het is al iets properder en sociale thema's worden uitgewerkt.
We sluiten de dag af met Humayun's Tomb. Humayun is de 2e mogolkeizer. De latere Taj Mahal is hierop gebaseerd. Het is gebouwd in 1565 door de Perzische architect Mirak Mirza Ghiyas in opdracht van Humayuns oudste weduwe, Haji Begum. Het is een mooie afsluiter van de dag en met de ondergaande zon bezinnen we over de dag. Eigenlijk is het altijd al een corrupt land geweest. Zelfs in deze moderne tijden doet de politieker niet wat juist is voor de armen. De Mogols bouwden prachtige gebouwen als graf, voerden de taksen omhoog en gebruikten het volk als slaven terwijl zij nauwelijks te eten hadden. Soms voelt het alsof er niets veranderd is. Hoewel er toch enkele politiekers echt wel lijken in te zitten met het goede voor de mens hier in India.
