Vandaag gaan we naar de jezuïetenschool waar Gladston les geeft. We bezoeken ook NDWM (national domestic workers movement) en offer (een organisatie voor vluchtelingen van Sri Lanka). Erika, Gladston en Francis begeleiden ons. Francis is een student van Gladston. De school is bijna 100 jaar oud en is de tweede beste school in het land. Je komt er enkel binnen met goede punten. Alle tweedejaars studenten moeten verplicht 120 uur in de slums werken om een idee te krijgen wat hier leeft en speelt. Een mooi initiatief waar Gladston voor heeft gezorgd!
NDMW werd opgestart door Jeanne Devos in 1985. Ze zijn nu actief in 17 staten en 40 slums. Via deze organisatie willen ze 'domestic workers' hun rechten en gezondheidspreventies (vb. ‘kan ik werken als ik menstrueer?’) uitleggen. Afhankelijk van hoe vaak de vrouwengroepen willen samen komen, organiseren ze een meeting. Sinds 1999 is 'domestic worker' een erkend beroep en is er een wet die hen beschermt. Ze moeten minimaal 30 roepie/uur krijgen. Er is ook een verzekering voorzien als ze ziek zijn. Vanaf 9 jaar wordt het beroep uitgeoefend. Vaak studeren deze kinderen ook nog. Zij worden gesensibiliseerd hoe ze op alert kunnen zijn voor ontvoerders. Er zijn nu 100 casussen gekend van vrouwen die in het buitenland of binnenland mishandeld, vermoord of niet betaald worden. Ook werkt de organisatie in slums. Na de overstromingen van 2015, zijn verschillende gezinnen verplaatst naar een locatie buiten de stad zodat het vuil de stad niet meer kan binnendrijven bij een volgend natuurramp. Tot de dag van vandaag worden er nog gezinnen verplaatst. Ze worden lukraak in kampen gezet waardoor families en buren elkaar niet meer terugvinden. Het duurt 1,5 uur vooraleer ze met de bus op een plaats zijn waar ze kunnen werken. Kinderen blijven vaak alleen achter en belanden in de criminaliteit. NDMW richt zich hier op de meisjes tussen 15 en 29 jaar. Men leert ze opkomen voor zichzelf en hun rechten. Bovendien helpen ze met eigenwaarde door hen te doen inzien hoe ze een economische waarde kunnen hebben (vb. ‘schrijf op wat je op een dag aan huishoudelijke taken doet en welk geld je zou kunnen krijgen’). Op die manier worden ze minder afhankelijk van hun man. Er wordt bovendien gewerkt aan een betaalbare school waar genoeg ruimte is voor iedereen.
De slums zelf mogen we niet in omdat de overheid geen pottenkijkers wil. Als er meer financiële middelen waren, konden we veel betekenen voor deze mensen. In België kunnen we ons niet inbeelden dat er mensen zijn die zo moeten leven. Wij hebben een sociaal systeem en een overheid die voor ons zorgt. Hier hebben mensen zelfs niet genoeg geld om bij te dragen en als ze wel geld hebben, is corruptie in de overheid vaak een spelbreker waardoor veel geld bij de "verkeerde" mensen blijft hangen.
Na een lokale lunch bezoeken we offer. Van 1983 t.e.m. 2009 zijn er in totaal vier oorlogen in Sri Lanka. Tijdens de onafhankelijkheidsverklaring in 1984 wou men er enkel de Singalese bevolking erkennen. De Tamils worden hierdoor in eigen land onderdrukt. Heel veel mensen werden uitgemoord. Kinderen werden levend met pek in brand gestoken voor de ogen van hun ouders. In deze periode vluchten mensen massaal. In totaal zijn er nu 107 kampen in India. Offer is actief in al deze kampen. Ze geven voeding, onderdak, medische hulp, scholing en psychologische hulp. Health workers worden opgeleid om medische basishulp te kunnen toedienen. Als zij het niet kunnen aanpakken, verwijzen ze de vluchtelingen naar een government hospital. Chronische zieken worden ook door health workers opgevolgd. Ze doen bovendien aan preventie en voedingsadvies. Het valt op dat de vluchtelingen enorm dankbaar zijn. Zij hebben massaal hun woningen afgestaan om lokale mensen te helpen bij de tsunami. Ze zien een vluchteling graag als "empowered" mens die zelf een keuze kan maken. Het uiteindelijke doel van offer is om deze mensen te helpen om terug te gaan naar Sri Lanka. Er zijn ook veel mensen die in de kampen hogere studies hebben kunnen doen. Hierdoor komen ze sneller aan werk in Sri Lanka. We kunnen in België nog veel leren van de politiek rond vluchtelingen. Bij ons moeten ze eerst door een administratieve molen gaan vooraleer ze erkend worden als vluchteling. Eens ze dan in België mogen blijven en uit het kamp 'mogen', worden ze vaak nog gediscrimineerd om de arbeid - en huurmarkt. Vaak denken Belgen in termen van 'ze pakken onze job af'. Gladston sluit af en citeert 'in een melkkan kan ook nog suiker en de melk wordt enkel zoeter en rijker'.
Na deze heftige verhalen mogen we even bekomen in de winkelstraat waar we de lokale bevolking steunen via souvenirshops. We sluiten de dag spicy af met de Indiase keuken en blikken samen terug op het sociaal veld in India, dat er helemaal anders uit ziet dan in België.
