Vandaag bezoeken we met de groep het Tara project en gaan we met Shastri naar Vikas en Moon die reeds in het projectgebouw zijn. We worden warm onthaald door iedereen die aanwezig is en krijgen een bloemenkrans rond onze nek.
Moon legt uit dat haar papa het project oprichtte. Hij zag mensen op straat leven en zocht contact met hen. TARA (Trade Alternative Reform Action) is in de jaren '60 begonnen met het aanleren van skills aan armen om spullen te maken die verkocht konden worden. Ook zorgen ze ervoor dat armen zichzelf in hun eten konden voorzien door hen landbouw bij te brengen. Ondertussen is er ook contact met Oxfam België en zeven andere landen. We leren dat fairtrade zorgt voor eerlijke handel (geen kinderarbeid, eerlijk loon, eerlijke producten, eerlijke prijzen, ...).
De uitdaging voor vrouwen die onderdrukt worden door mannen is groot. Ze hebben dan ook zelfverdedigingscursussen en het empoweren de vrouwen door o.a. het aanstellen van een juriste indien nodig.
Ook proberen ze aan hygiëne in de slums te werken door bijvoorbeeld één afvalloze plaats te creëren. Verder wordt de mogelijkheid gecreëerd door waterpompen open te stellen voor 2 uur 's avonds en na 2 uur 's morgens.
Maar 7% van de bevolking heeft een job waarbij men in een gestructureerd systeem zit van de overheid om in aanmerking te komen voor een ziekteverzekering. Van deze 7% komt dan nog eens veel geld terecht bij politiekers of ziekenhuizen. Men probeert dit te bestrijden door rechtstreeks te storten op een bankrekening. Met de gemeenschap is er ook een soort mutualiteit opgericht waarbij iedereen die mee doet jaarlijks 250 Indian Roepies stort.
Verder proberen ze armoede en ongeletterdheid aan te pakken door onderwijs te stimuleren. Ze komen op voor rechten, capaciteiten en een waardigheidsgevoel. Met 30 staten en 1,3 biljoen liggen de uitdagingen in India bij werk en voeding voor iedereen.
Via microkrediet wordt de mogelijkheid bekeken door de vrouwengroep wie aan welke rente wat mag doen. Het is een systeem waarbij vrouwen geldin een potje kunnen steken en als er geld nodig is kan hier beroep op gedaan worden (vb. voor het betalen van de studies van de kinderen). Er zijn nu al drie groepen van 12 vrouwen die telkens begeleid worden door het project.
We zien de vrouwen aan het werk in hun atelier en het is ongelooflijk mooi hoe de kansen gecreëerd worden voor deze groep. Op straat is er veel onrecht. Kinderarbeid, mensen die op straat slapen, jonge moeders die met kinderen bedelen op straat, kinderen die in bendes terecht komen, ... Maar in het project zie je de lichtpuntjes en de mogelijkheden die er zijn. Het zorgt ervoor dat de cultuurschok en wat we zien iets minder groot is en we het beter kunnen kaderen. Na de rondleiding krijgen we ook de mogelijkheid om in het winkeltje enkele leuke zaken te kopen en hun op die manier ook voor een stukje te steunen.
We worden geconfronteerd met de realiteit in India. Vandaag kwam er een politieke uitspraak waarbij een tempel van de Hindhoes (die afgebroken werd door de Moslims) terug heropgebouwd mocht worden. Het conflict tussen moslims en hindoes waait weer op. We kunnen vandaag beter binnen blijven en wachten de volgende dagen de evolutie af.
