De drie Kuifjes, Bhubaneswar
Vandaag hangt er een beetje een sombere sfeer tijdens het ontbijt want onze allerlaatste stagedag in India is aangebroken… Morgenvroeg vertrekken we om 10 uur richting het vliegveld van Bhubaneswar om naar Chennai te vliegen en herenigd te worden met onze Indische wederhelften Valentin en Herman. Maar eerst vandaag nog genieten van de dag met de kindjes: we halen voor de laatste keer onze leukste en meest inventieve oefeningen boven, doen de oefeningen iets meer spelenderwijs en nemen afscheid. Hoewel we de afgelopen dagen ook al wat meer moeite kregen met het afscheid nemen van de kinderen die we niet meer opnieuw zouden zien, viel het vandaag extra zwaar. We zijn niet goed in afscheid nemen, zeker niet op momenten zoals deze… We kunnen ons gelukkig wel optrekken aan het idee dat we de health workers zo goed mogelijk hebben proberen op te leiden en de kinderen daardoor niet aan hun lot zullen worden overgelaten. De health workers geven ons persoonlijk ook een goed gevoel: na onze vorming- en trainingssessies en alle momenten die we samen hebben doorgebracht, voelen we aan dat ze empathie voelen voor de kinderen, verantwoordelijkheidszin hebben en de oefeningen secuur willen uitvoeren zodat het kind er voordeel bij heeft. Een van de health workers nodigde ons vanmiddag ook uit bij haar thuis: hoewel deze vrouwen samen met hun gezin zelf ook in de slum wonen en het niet breed hebben, willen ze ons toch drinken en iets lekkers aanbieden. Alle health workers zijn nuttig, behulpzaam en uniek, elk op hun eigen manier. Hoewel 95% van de kinderen die we hier gezien hebben aan cerebral palsy leiden, is er een zeer uitgebreid scala aan problemen en aandoeningen waarmee deze kinderen, hun ouders en de health workers elke dag geconfronteerd worden. Ook om die reden zijn we blij dat we erop kunnen vertrouwen dat deze vrouwen hun beste beentje voor zullen zetten. De laatste verhalen over onze patiënten hier: een aantal kinderen die we hier meerdere keren hebben gezien leiden aan diplegische CP, een probleem in de hersenen waardoor ze vooral hun benen niet goed kunnen gebruiken. Een van hen heeft een looprekje dat gesponsord werd vanuit het Ruchika-project. Toen we ons onderzoek bij haar uitvoerden, merkten we echter dat het looprekje te klein geworden is aangezien ze fel is gegroeid in het afgelopen jaar. Ze kan enkel stappen met een looprekje en bleef daarom het kleine rekje gebruiken, maar door de slechte houding zou ze andere problemen kunnen ontwikkelen (rug- en nekklachten, …). Om die reden beslisten we om vanuit Ruchika opnieuw een looprek aan te schaffen dat beter bij haar zou passen, en dat haar oude looprekje naar Prem zal gaan. Vandaag konden we haar het nieuwe looprek brengen en haar oude aan Prem geven: voordoen, een beetje oefenen met vallen en opstaan en Prem is ermee weg! Heerlijk om te zien dat hij nu wel in staat zal zijn om zichzelf te verplaatsen, mits oefening en spierversterking. De aangekochte hulpmiddelen worden dus ook doorgegeven van kind op kind, afhankelijk van de groei, de noodzaak, de thuissituatie en de mogelijkheden van het kind. Verder zagen we Priya, Irfan, Sachidananda, Pihu, Licy en Aditya ook nog opnieuw: Licy en Aditya wonen in dezelfde slum en spelen soms met elkaar. Ook vandaag mocht Aditya na de oefeningen nog even op bezoek komen bij Licy en een paar minuten later komt er nog een kleintje mee spelen: een leuk moment om onze stage hier af te sluiten. Achteraf houden we een meeting met Dwivedy, Saroj, Karunakar, Dipti en Smiley waarin we onze wederzijdse dankbaarheid betuigen en ze ons om suggesties en opmerkingen vragen. We voelen ons stiekem ook wel een beetje trots dat ze ons overal zo veel in betrekken en geven advies zodat de kinderen nog meer baat bij het project zullen hebben. Een fijn gesprek om de dag mee af te sluiten en Elfi heeft er genoeg energie van gekregen om nog een workout’je te doen met de toekijkende ogen van Evelyne die chocolade zit te eten. Slaapwel!
De drie Kuifjes
