Maandag 22 juli
Onze eerste werkdag in Bhubaneswar breekt aan onder het motto “goed begonnen is half gewonnen”. We vertrekken na ons ontbijt naar de eerste slum, Bharatpur-slum om de kinderen met Cerebral Palsy te onderzoeken en behandelen. Ondanks de hete, vochtige huisjes in de slum en de schrijnende omstandigheden wordt het grootste deel van de kinderen wel liefdevol behandeld door de ouder(s). Toch zijn er zaken waar onze tien wenkbrauwen van beginnen te fronsen: het eerste kind dat we zagen heeft geen tot weinig hoofdcontrole en wordt slechts 15 minuten per dag in rechtzittende houding gezet en ligt in de resterende tijd naar een beschimmeld plafond te staren. Prikkels uit de omgeving zijn cruciaal voor CP-kinderen met en zonder mentale beperkingen om te kunnen ontwikkelen in de mate van het mogelijke. We merken spijtig genoeg dat dit niet altijd het geval is door onwetendheid, tijdsgebrek en neglect van de ouders en andere zorgverleners. Bij een ander kind merken Valentin en Herman geen vooruitgang ten opzichte van de vorige keer en is er veel weerstand bij passieve bewegingen. In de namiddag hadden we het extreem moeilijk: nog schrijnendere omstandigheden dan we in de voormiddag zagen qua vochtigheid, beschimmelde muren, niet-coöperatieve ouders, uitzichtloze situaties en dergelijke... We komen binnen in het huisje van Sandeep (een jongen van 10 jaar), die midden in het kleine kamertje op de grond ligt. Hij heeft door het continu in dezelfde houding liggen en tegelijkertijd groeien, vergroeiing in zijn handen, vingers, voeten en tenen. We voelen veel weerstand in zijn armen en benen en geraken niet meer aan de maximale beweging die hij zou moeten aankunnen. Het is vreselijk om uit te spreken maar hij is een vogel voor de kat: een longontsteking, infectie of zelfs verkoudheid zou ervoor kunnen zorgen dat zijn strijd eindigt... We moeten alledrie ferm slikken om niet in tranen uit te barsten en vinden steun bij elkaar. Confronterend om te zien dat we niet elk kind dat we zien kunnen helpen of kunnen helpen verbeteren. ‘s Middags en ‘s avonds zorgt de kok voor het eten en bespreken we met ons vijf de dag: Herman en Valentin weten ons op de juiste manier met onze voetjes op de grond te zetten en daar zijn we dankbaar voor. Na het uitzoeken hoe de prehistorische wasmachine en droogkast werken, de avondbespreking en de was ophangen, kruipen we ons bed in.
De drie Kuifjes
